Yakalandıklarında çok gülünç görünür erkekler. Üstelik hep yakalanırlar. Oscar Wilde Aslı‘nın başına gelenler Sinan‘ın suçu değildi. Ama... Sinan, vefalı bir sevgili gibi günlerce başında bekledi genç kızın. Uyanmasını diledi Tanrı‘dan. Yorulmuştu. Umudu gün be gün yitiyordu. Az ötesinde duruyordu Aslı. Elini uzatsa dokunabilirdi. Oysa çok uzaklardaydı şimdi. Doktorlar, uyuyor, demişti. Ve tabii aşk cüretkardı. Yolu yordamı, vicdanı yoktu. Aşk değilse bile, belki bir tür sığınak, kaçabileceği, dinlenebileceği bir liman... Uzak değildi. Uyandığında Aslı, o uzaklardayken yaşananlar kelimelere dökülmek durumunda kalacaktı. Sözcüklere dökülenlerin çoğu gibi, azalarak.
