Ben Nilüfer. Adımı annem koymuş, nilüfer çiçeğini çok sevdiğinden. Bu çiçeğin en ilginç yanı çamur ve bataklıkta bile yetişebilmesiymiş hatta bataklığa rağmen hiç kirlenmez, çevresinin kirinden etkilenmezmiş; hoş ben etkilendim, ama kirlenmedim. Ve tıpkı adını aldığım nilüfer çiçeği gibi her gece kapanıp, sabah hiçbir leke olmadan yeniden açarım.
Her insan gibi benim de kalabalık içim. Her insan gibi sorularım var ve her insan gibi sorunlarım; fakat hiçbir insanın başına gelmeyecek, kolay kolay hazmedilmeyen bir şey yaşadım. Çok zor bir yıldı, deyim yerindeyse altüst olmuştu dünyam. İçimde birbirine zıt sesler uğulduyordu. Biliyordum kolay olmayacağını da ne zaman, nasıl yoluna girecek, işte onu bilmiyordum.
Sezen Yıldırım bu kitap ile
* Uzun süren ilişkilerin insanın kendilik algısıyla nasıl şekillendiğini,
* Hayatı sorgularken kişiliğimiz hakkında sorulan sorulara nasıl cevap verdiğimizi,
* Varoluşsal çabamızın ne kadar farkında olduğumuzu,
* Ve içimizde alt edemediğimiz duygularla yaşamı nasıl kaçırdığımızı sorgulamaktadır.
