Şiirler yazdığımı sanıyorum, şair değilim. Sözcükler beni esir alır, “İstersen yazma” dediğini duyarım. Bana ulaşan her bilgi, renk, ses kafamda kelimelerle dans ediyor. Ben sessiz çığlık diyorum. Sesim çıkmıyor; ama içimde hep çığlıklar koşuyor. Bazen yorulduğumu fark ediyorum. Elimde ne varsa o an yazmaya çalışıyorum. Elinizdeki “Sessiz Çığlıklar”ın sayfalarına misafir koydum çığlıklarımı. Siz sessiz kalmayın! Sıkılırsanız bana sesli bir çığlık gönderin, duyarım.
Duygularım sermayem
Kelimelerse vitrinim
Köprüler kurarım gönüllere
Açık kapı beklerim.
