“Oysaki düşlerimin içinde hep sen varsın, şimdi veya yarın olmamandan korkuyorum, ey sevgili!”
Gelecekle ilgili her şeyin bittiğini zannettiğin bir an vardır ya, Zeynep de o tüm gelecek planlarını kaybettiğini düşündüğü an sıfırdan tutunmuştur hayata. Yeri gelmiş bataklığa saplanmışçasına tüm umutlarını yitirmiş, yeri gelmiş içindeki güç onu hep dirençli tutmuştur. İşte o güç, o gizli kahramanının verdiği enerjiyle onu sarıp sarmalamıştır. Arkın’ın gözlerindeki balkahveleri onun kahvelerine değdiği gün, var olan dünyasına yeni bir dünya eklemiştir ve artık o gözler mühürlenmiştir balkahvelerinin derinliklerine. Mantığıyla sol yanı arasında ince bir çizgidedir.
Zeynep’in bitmeyecek sandığı bu zorlu sürecinde yaşadıklarını ve günümüzdeki birçok kadının yaşadıklarını yazar gerçek bir çıplaklıkla okura sunuyor.
Zeynep, bu zorlu yolda hayatının galibiyetini nasıl sağlayacaktır?
