“… Çünkü evrenle insan arasındaki dengeyi biraz da seyahat sağlar.”
Seyyah Olayım Bir Zaman, kültür hayatımızda, tasavvufî yaşayışta, edebiyatımızda, kısacası medeniyetimizin çeşitli şubelerinde seyahatin yerine işaret ediyor. Çalışmanın ilk bölümünde seyahatin medeniyetimiz için ifade ettiği anlam -nispeten- teorik bir zemin üzerinde inceleniyor, seyahat ve seferle ilgili bazı kavram ve terimler ele alınıyor. İkinci bölümde, özellikle Klasik Türk Edebiyatı ve Türk Halk Edebiyatı geleneklerinin seyahat ve seferle alâkalı birikimine temas edilirken şairlerin seyahatle ilişkileri, şiirlerden ve az da olsa nesirden yola çıkılarak takip ediliyor. Üçüncü bölüm, Evliya Çelebi Seyahatnâmesi ve diğer seyahatnâmelerle sefâretnâmelerin renkli dünyasından oluşuyor. Son bölümde ise seyahati hem âfâkta hem enfüste bir eğitim metodu olarak benimseyen tasavvufî hayatın konuyla ilgili muhtevası inceleniyor ve kavramla kurduğu köklü bağa temas ediliyor...
