“Platonizmi devirmek: bunu denememiş felsefe var mı? (...)
Dolayısıyla felsefe Aristotales’ten, hayır Platon’dan, Sokrates’le usta taklitçiyi birbirinden ayırmanın mümkün olmadığı Sofist’in sonundan itibaren başlar.”
- Michel Foucault
“Sofistler sadece gerçekçi kişilerdi (...) Bütün güçlü zihinler gibi, kendi ahlâk dışılıklarının farkında olma cesaretine sahiptiler.”
- Friedrich Nietzsche
Sofist filozofun kötü ötekisi midir? Hegel’in “Yunanistan’ın efendileri” olarak tanımladığı sofistler, dil ustaları olarak, para karşılığında, yargıçları ikna ediyor, hitap ettikleri kalabalığın fikrini değiştirtiyor, insanları retoriği öğretip, demokrasiye aşina kılıyorlardı. Platon’a göre, kavramların alacakaranlığında iş gören, diyalektik yöntemini sahte önerilere ulaşmak için kullanan akıl karıştırıcılardı.
Platon Sofist’te varlık ve varolmayan kavramlarını tartıştırıp, Parmenides’in tezlerini çürütür. Platon ve ondan sonra Aristoteles için sofistler felsefenin dışından, onun sınırıı çizerler. Filozof bilgiye ulaşmaya uğraşırken, Sofist kanaat oluşturmak yani siyaset yapmak peşindedir. Sözün varlık üzerindeki etkisini anlamak ve bunu kullanmak Sofist için önemlidir. Sofistlerin yöntemi, tam bu nedenle, Kant’tan Heidegger ve Apel’e ve hatta Lacan’a kadar, modern Batı felsefesinin dikkatini çekiyor.
