Evden her fırsatta kaçan küçük bir çocuğun annesi hiç de telaşlı ve endişeli değildir çünkü onu hemen, karşıdaki müzik aletleri satan dükkânda, piyanoların ayaklarının dibinde bulacağını bilir. O çocuk için müzik ve piyano sevdası, hiç tahmin edemeyeceği bir yaşamı bahşeden derin bir tutkuya dönüşecektir.
Hariciye görevlisi olmak isteyen bu İzmirli genç, babasının ölümü üzerine kendini pavyonlarda müzik yaparken bulur. Ancak bu şehir ona dar gelir ve İstanbul macerasına atılır. Muazzam hevesi müthiş bir gayrete, mücadeleye dönüşür ve bugün hasretle andığımız Ferdi Özbeğen yıldızlaşır.
İçten bir saygınlık ve zarafet eşliğinde söylediği şarkıları, müziği icrası ve sahnesiyle insanların hoşça vakit geçirmelerine, eğlenmelerine, mutlu olmalarına adanmış bir ömürdür Ferdi Özbeğen. Kendi orkestrasıyla İstanbul’un en gözde otellerinde başlattığı müzik ve eğlence tarzı, klasik müzik orkestrası eşliğinde Şan Tiyatrosu’nda verdiği halk konserleriyle kitlelerle buluşmuş, çoksatan plak ve kasetleriyle ülkede, bir dönemin kültür yaşamının baskın katmanı olmuştur.
Gazeteci, müzik ve sahne sanatları organizatörü Ali Rıza Türker dostu Ferdi Özbeğen’nin hayatını anlattığı kitabı Şöhret Dediğin ölümünün sekizinci yılında sanatçıya bir vefa borcudur.
