Oylarınızla beni mahkûm ettiniz, Atinalılar. Ve eğer bu karar karşısında kırılmışsam bunun nedenleri var. En başta bunu bekliyordum ve beni asıl şaşırtan yalnızca oyların böyle yakın olması oldu. Çünkü bana karşı olan çoğunluğun çok daha büyük olacağını düşünüyordum ama şimdi, eğer otuz oy daha öte yana geçmiş olsaydı, aklanmış olacaktım. Üstelik şimdi bile Meletus’un suçlamasından kurtulmuş olduğumu düşünüyorum. Dahası, Anitus ve Likon’un yardımı olmasaydı, yasanın gerektirdiği gibi oyların beşte birini alamayacak olduğu açıktır. Ki bu durumda kendisi bin drahmalık cezaya çarptırılacaktı.
Şimdi ceza olarak ölümü öneriyorsunuz. Kendi payıma ben ne önermeliyim, Atinalılar? Açıktır ki hakkım olanı. Ve hakkım nedir? Bütün yaşamım boyunca boş durmaya hiçbir anlam vermemiş olduğum için ama insanların çoğunun kaygılandığı şeyleri, para kazanmayı, ev geçindirmeyi ve askeri görevleri, kamu toplantılarında konuşmayı, memurlukları, komploları, partileri göz ardı ettiğim için katlanmam ya da ödemem gereken asıl karşılık nedir?
Gerçekte bir politikacı olarak yaşamak için gereğinden öte dürüst olduğumu düşünerek, size ya da kendime hiçbir yararımın olamayacağı yerlere gitmedim ama her birinize kişisel olarak en büyük iyilikte bulunabileceğim her yere gittim. Aranızda bulunan herkesin kendisine bakması gerektiğine, kişisel çıkarların peşine düşmeden önce erdem ve bilgeliği araması gerektiğine, devletin çıkarlarıyla kaygılanmadan önce devletin kendisi ile kaygılanması gerektiğine inandırmaya, tüm eylemlerinde uyması gereken düzenin bu olduğunu anlatmaya çalıştım. Bu yolda davrandığım için neyi hak ediyorum?
