Bu, aynı ağaçta, aynı gün hayata gözlerini açan yavru baykuşla yavru tavşanın hikâyesi. Tavşan gündüzcül, baykuş gececil hayvan olduğundan birbirlerini göremezler. Ama birbirlerini tanımak isterler, merak edip durular. Nihayet sonbahar geldiğinde bir dolunay vakti, iki yavru karşılaşıp arkadaş olur ama ne yazık ki bu büyüleyici an kısa sürer. Tekrar birbirlerini göremezler ama artık birbirilerine işaretler bırakarak iletişim kurabilirler. İlkbahar geldiğinde yine bir dolunay vakti yeniden karşılaşırlar, bu kez bir de dilek tutarlar. Artık bir arkadaşın gölgesi hep diğerinin yanındadır.
Mevsimsel döngülerin ve gece gündüz eşitliğinin bir alt tema olarak yer aldığı metinde, sıcacık bir arkadaşlık hikâyesi anlatılıyor. Sevimli iki yavru üstünden güzel bir arkadaşlık tanımı sunuluyor okurlara. Sonsuza Kadar Arkadaş: Arkadaş, yanında olmasa bile varlığını hep yanında hissettiğin kişidir, diyor.
