Sonsuzluğun Yüzleri, İkinci Yeni şiirinin çok az bilinen bir alanına, yani görsel sanatların bu şairlerin şiirlerinde nasıl temsil edildiğine, temsilde kullanılan yöntemlere, şairlerin bunlar vasıtasıyla neden kendilerinden önceki şairlerden “farklı”, “alışılmadık” ve bazen de “tuhaf” şiirler yazdıklarına odaklanıyor. Aynı zamanda İkinci Yeni şiirini estetik, kültür ve sanat açılarından beslemiş olan resim, sinema ve diğer görsel sanatlar yönünden inceliyor. Turgay Anar, bu hacimli ve derinlikli çalışmada Chagall’dan Cihat Burak’a, Vigo’dan Bergman’a görsel ipuçlarının izini sürerek, İkinci Yeni şiirinin görsel sanatlar ile kurduğu ilişkiyi ve bu ilişkinin neticesinde ortaya çıkan yeni ve zengin şiir dilinin nasıl bir yoldan geçerek ortaya çıktığını araştırıyor.
