“Umut, sanatın ve edebiyatın varlık nedeni ve doğum noktasıdır. Yazmaya başlamak, “umut ediyorum ki” demektir. Yazar, bir umut ışığı yaktığında veya farklı bir umut tanımı oluşturduğunda, yazma eylemi anlamlı bir noktada konumlanır. Sanatın varlık nedeni, umutla sınanır. Şöyle bir beklenti ortaya çıkar: Yazarın içi acı dolu da olsa, eserine bir umut ışığı düşürebilmeli, umuda yer açabilmelidir. O, kötülüğü, umarsızlığı ve acıyı anlatırken bile yalnız umudu dünyaya getirmeye çalışır; bu, onun ödevidir. Umutsuzlukta kalan yazının doğumu gerçekleşmemiştir. Umut, yazarın sadece kendisi için değil, bütün bir insanlık için temel tercihi olacaktır.”
