Ateş ve suyun dansı, güç ve enerjinin çarpışması, doğa ve insanın mücadelesi
Başlangıçta nehirler yoktu. Sadece dağlar ve gökyüzü vardı. Yağmur başladığında sular, onlara hasret doğmuş Ulu Ana Tanrıçanın okyanusuna aktı. Tanrıça, ortaya çıkan dağı ve ormanı kutsadı. İnsanlar geldiğinde, o canlandırıcı sudan hiç uzaklaşmadan kendilerine bir yer bulana kadar öylece dolaştılar. Her şeyin bağlı olduğu o yaşamsal kuvvete hürmetlerini göstererek sadece ihtiyaçları olanı aldılar. Bunu zamandan bağımsız, bir oyun içinde, tıpkı tek yönlü, kesintisiz akan bir nehir gibi yüzlerce nesle ulaşarak sürdürdüler. Ta ki şu ana kadar...
