Yaşadığını anladığında ölürsün.
Öldüğünü anladığında uyanırsın.
Uyandığını anladığında ise dirilirsin.
Rüzgar, rüzgar değildi. Sadece gelişimin içine tutunmuş, sinsi bilinçlerdi. Hayatımızın bulanık rüyasında, gerçek, kendine yeni bir yer ediniyordu. Tanrı, bir kez daha insana baktı. Bütün ruhuyla, evreni kendi yasalarına doğru çekti. İnsanlık yeni bir yarışa girdi. İster buna kendini kandırma deyin; ister yeni bir var oluş...
Tanrı'nın dönüşümü, insanı evrimden evrime geçirerek devam ediyordu. Optimus, yeni bir bilince erişmişti. İçinde dinmeyen bir zihin vardı. Kendi düşüncesinde, ölümün ruhsal dengeleri tartıyordu. Genç şair, sistemdeki kısıtlamaları kaldırmanın sancısı içindeydi. Yaşamın amacına varmak üzereydi. Sanal Tanrı, onun için zihinsel bir açılım gibiydi.
