Saramago, ülkemizde yeni keşfedilmiş bir isim olarak dikkat çekmektedir. Felsefe ve edebiyat dünyasının ilgisine mazhar olmayı fazlasıyla hak etmiş bir isim olarak değerlendirdiğimiz Saramago, varlığını anlamlandırma çabası içerisinde olan, anlam arayışına cevap bulabilme umuduyla Kitab-ı Mukaddes'i didik didik eden, aradığı cevapları orada bulamayınca kendisini "su katılmamış bir ateist" olarak tanımlayan bir filozoftur.
Nobel ödüllü bir edebiyatçı olan Saramago'nun edebiyatçı kimliği daha çok ön plana çıkartılmış olsa da, esasında onun filozof nitelemesine çok uygun bir isim olduğu anlaşılmaktadır. Onun, felsefi düşünce kapsamında değerlendirilebilecek fikirlerini ortaya koyarken edebiyatı bir imkân olarak gördüğü anlaşılmaktadır. Bu çerçevede o, felsefi görüşlerini felsefenin soyut ve kuru diline inat, somut ve anlaşılır bir üslupla ortaya koymuş bir düşünürdür. Öyle ki Saramago, her edebi-felsefi eserde olduğu gibi, yoğun bir soyut teorik düşünceden ziyade, teorinin pratik yansımalarını da hesaba katan bir düşünce sistematiği geliştirmiştir.
Bu çalışmada, Saramago'nun edebi eserlerinin içerdiği kadim felsefi problemlerin tespiti ve yorumlanması amaçlanmıştır. Çalışma boyunca tespit ettiğimiz felsefi tavır, karşımıza Tanrı'yı ve insanı bütün yönleriyle ele almış bir filozofu çıkarmış durumdadır. Böylelikle Kafka, Sartre, Camus gibi edebiyatçı filozoflara bir yenisinin daha eklenmiş olduğunu söylememiz mümkündür.
