Sanırım Thilda’nın hiç bulamadığım evi bu dünyayı güzelleştiren değerlerin içinde bir yerlerde gizli. Orada uzak bir dağ yokuşunda , bir yamacın kıyısına saklanmış , ulaşmakta zorlandığımız kale gibi duvarları sağlam bir ev var: Tuğlaları sevgiden örülmüş , kum ve çimentoyla harcı hazırlanırken içine sevgi katılmış , pencere ve kapı doğramaları sevgi ağacından yapılmış , perdeleri sevgiden dokunmuş , kapısı herkese sevgiyle açık. İnsanların kandırılmadığı , hoyratça harcanmadığı , yaşamların çalınmadığı , akıl ve bilgi üzerine inşa edilmiş bir yer geliyor gözümün önüne. Başka türlüsü de olmuyor zaten. Hayali bile güzel.
Kimbilir , belki bir gün o sihirli kapı aniden karşımıza çıkacak.
