Tom! Tom! diye demindeb beri bağırmasına rağmen yine cevap yoktu. ´´Ah! Yine nereye gitti bu afacan? diye söylendi Polly Teyze. Burnunun ucuna yerleştirdiği gözlüklerinin üztünden çevreyi gözden geçirdi. Aksesuar olarak kullandığı gözlüklerini. önemsiz bir şey için kullanmayı anlamsız bulurdu.
Kızgın olmamakla birlikte, uzaklardan bile duyulacak kadar yüksek bir sesle:
´´Seni gidi yumurcak seni, eğer bir elime geçirirsem, o zaman...´´
Sözünü tamamlayamadı. Çünkü elinde uzun saplı bir süpürge ile yere eğilmiş, yatağın altını karıştırıyordu. Süpürgeyi sağa sola sallamak onu yoruyordu. Onca araşatırmaya karşın, yatağın altında bola bola evin küçük kedisini bulabilmişti. Sopa değer değmez, kedi dışarı fırlamıştı.
´´Ömrümde böyle çocuk görmedim!´´ diye söylendi. Açık duran bahçe kapısına doğru yürüdü. Bahçeyi dolduran domates fideleri ile yabanıl otların arasına bakmaya başladı. Ama Tom orada da yoktu.
