Halk edebiyatı, ortak bilincin ürünü olan, bu özelliğinden dolayı toplumların bir arada yaşama iradesi sergilemelerini sağlayan ve varlığını sürekli kılan geniş bir edebiyat alanıdır. Evren ve evrende var olmanın sırrını arayan insanoğlunun düşünce dünyasını ifade eden; insanlığın bilinmezler evreninin hikâyesini aktaran mitik anlatılardan, ferdî zevk ve ızdıraplarına varıncaya kadar her alanda ustalıkla yaratılan edebî veriler, genel olarak halk edebiyatı denilen geniş alan içinde anlamlandırılmaktadır.
Halk edebiyatı kavramı içinde evrenin yaratılışından varlıkların yaratılışına, varlığın dönüşüm ve oluşum hikâyelerinin anlatıldığı mitik anlatılardan yaşanılan zamanda kolektif bilinçle üretilen edebî verilere kadar olan zengin bir edebî alanın varlığı söz konusudur. İnanç merkezli söz sanatlarından eğlence merkezli verilere, bebeklik çağının okşamalık sözlerinden kaybedilenlerin arkasından yakılan ağıtlara varıncaya kadar tarihin ve tarihî-kültürel coğrafyanın, yaşanılan hayatın her alanında varlığını sürdüren halk edebiyatı, bir yandan ferdî bellekte saklanıp aktarılırken, bir taraftan da toplum belleğinde varlığını devam ettirmek suretiyle Türk toplumunun ortak kimlik çevresinde toplanmasına da katkı sağlamaktadır.
