Son yıllarda siyaset bilimi literatürünün başlıca tartışma konularından birini parlamentonun krizi oluşturmaktadır. Parlamentolar, yürütmenin uzmanlaşmaya gitmesi ve liderliğin merkezileşmesi sonucu baskın konuma geçmesiyle karar alma sürecinin odağı olma işlevini önemli ölçüde yitirmiştir. Parlamentoların karar alma/kural koyma yönündeki egemenliğini büyük ölçüde yürütmeye devretmesi, parlamentoda alınan kararlarda tartışma eyleminin hacminin giderek azaldığına ve anlamını daha fazla kaybettiğine yönelik eleştirileri de beraberinde getirmiştir. Buna ek olarak teknolojik gelişme, ekonomik büyüme ve kalkınma ile birlikte teknik konuların ağırlığının artması yasama erkinin kural koyma/karar alma süreçlerinde etkinliğini sınırlamaktadır. Diğer taraftan yasal düzenlemelere duyulan ihtiyacın giderek artması, yürüt...
