Bir edebi tür olarak on dokuzuncu yüzyılın son çeyreğinde ülkeye giren Türk romanının kökenleri, kendisini doğuran toplumsal, hatta siyasal ve zihinsel dönüşümden ayrı düşünülmez. Dolayısıyla, roman Türkiye‘de, Batı‘da ortaya çıkışından çok farklı ve kendine özgü niteler sergileyerek, yeni bir algılama ve toplumsal kurgunun köklerini bağrında taşıyarak doğmuş, neredeyse bir siyasal aktörün rolü oynamıştır. Ahmet Ö. Evin de bu çalışmasında, Türk romanının doğuşunu metinler üstünden ve arka planıyla birlikte irdelerken, dış etkenleri karşılaştırmalı ve çözümlemeci bir mantıkla ele alıp, romanın o dönemde bir toplumsal dönüşüm aracı olarak görüldüğünü örnekleriyle ortaya koyuyor...
