Babamızın “aslanım! ya da ceylanım!”ı koltuklarımızı kabartırken “eşek!”i kılığımızı eğriltir. Hepsi hayvan, isim ve kelime… Nedir bizi halden hale sokan; babamız mı, hayvanlar mı yoksa.. yoksa kelimeler mi? Genelde dilin birimleri olarak düşünürüz ya kelimeleri, ben de öyle düşünürken benzeyenleri ve hiç benzemeyenleri gördüm. Benzer kelimelerin de aslında benzeşmediklerini tıpkı insanların birbirlerine hiç benzemedikleri gibi ama yine de turşucular, Fenerbahçeliler, gazeteciler, şairler, turşucu Fenerliler, şair Cimbomlular, gazeteci Karakartallar ya da Beşiktaşlı Fenerliler gibi kesişme noktalarının olduğunu gördüm ve Türkçede benzer anlamlı kelimelerin fotoğrafını çekmeye çalıştım. “Kelimeler, kelimeler, kelimeler” diye karanlıkta çığlık atan Cemil Meriç’in dünyasını aydınlatan kelimeler, belki de bu kelimelerdendir, kim bilir!
