Geçici olmanın yasal sistem koşulu olduğu bir bağlamda mülteci deneyimini bireylerin hukukla ilişkisi üzerinden nasıl tanımlayabiliriz? Hukuk iktidar aracı olarak mültecilerin eylemliliğini yapılandırır, var oluşunu belirlerken, yasayla ilişkilenme hali mültecilere ne tür bir mücadele alanı açar? Zamansal ve mekansal sabitlik mültecilerin hukuk ve yasallıkla ilişkilerini nasıl etkiler? Yerel ve ulus ötesi bağlamda geçicilik ve yasal belirsizlikle baş etme mekanizmalarını nasıl yapılandırır? Türkiye’de mültecilik yasal belirsizlikte geçiciliğin sonlanma ihtimali üzerinden yasaya endeksli hayat kurarak ucu açık bekleme halidir. Mülteci deneyimini yapılandıran yasal belirsizlikte geçici özne olarak harcanan zamandır. Yasallığın inşa ve muhafaza sürecinde yasallığın, yasal statünün bireye ne sunduğu ve ne sunmadığıdır. Türkiye’de Mültecilik adlı bu eser, geçiciliğin yasal dayatma olduğu bir bağlamda mülteci olma koşulunu, halini, bireylerin yasayla kurduğu ilişki üzerinden ele almaktadır. Geçici olmanın mültecilerin yasal mücadelelerini, politik stratejilerini, gündelik hayat pratiklerini nasıl etkilediğini, geçici, yerel ve ulus ötesi bağlamda yasallığın nasıl inşa edildiğini ve bu sürecin mülteci deneyimini nasıl yapılandırdığını incelemektedir. Yrd. Doç. Dr. Özge Biner’in kaleme aldığı bu çalışma ilk olarak geçicilik, yasallık ve mültecilik arasındaki ilişkiyi tartışırken, ardından geçici özne olarak iltica prosedürüne tabi olan bireylerin hukukla ilişkilerine odaklanmanın geçici bağlamda örtüşen göç/göçmen kategorilerine değinmektedir. Uydu şehir kavramı tanımına açıklık getirirken mülteci yaşantısına etkisine, mültecilerin gündelik hayatla kurduğu ilişkiye, şehrin yapısına bakıyor ve çalışmanın öznesi olan Van’da yaşan İranlıların geride bıraktıkları yaşam, siyasi mücadeleleri ve devletle ilişkilerini ele almaktadır.
