Türkiye’de 1980’e kadar zorunlu belediye hizmetlerini görmek, imar işlerini düzenlemek ve denetlemek gibi dar bir karar alma alanı çerçevesinde çalışan, dolayısıyla da kentsel yaşamın çok küçük bir kısmını kapsadığı için kentsel orta sınıflar ve kentsel seçkinler tarafından fazla önemsenmeyen belediyeler, 1980 sonrasında, büyükşehirlere ayrılan kaynakların arttırılmasına ve büyükşehirlerle ilgili yönetim biçimlerinin geliştirilmesine olanak veren yasal değişikliklerin yapılmasına bağlı olarak belli bir değişim sürecine girdi. Prof. Dr. Nihal İncioğlu ve Prof. Dr. Sema Erder, Yerel Politikanın Yükselişi: İstanbul Büyükşehir Belediyesi Örneği, 1984 - 2004 adlı çalışmalarında, İstanbul Büyükşehir Belediyesi üzerine 1986-1987’de yapmış oldukları bir alan araştırmasından hareketle, tüm dünyadaki yerelleşme hareketleriyle birlikte Türkiye’de de son 20 yılda yerel yönetimlerde ve yerel politikalarda gözlenen değişimi değerlendiriyor. Kitap, ulusal düzeyde bir metropoliten bir kent olan İstanbul örneğini ele alarak, bütün bu değişim sürecinin sonucunda oluşturulan yeni büyükşehir belediye modelini, dönemlerine ve belediye başkanlarına göre yerellik-merkezilik çerçevesinde incelerken; eğitim, meslek, doğum yeri, mensup oldukları siyasal parti gibi etkenleri de karşılaştırarak, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Meclisi’nin yapısı ve bu mecliste bulunan kişilerin belediye ve belediyecilik hakkında ne düşündükleri konusunda bilgilere de yer veriyor.
