Ikal, Endonezya’nın Belitung Adası’ndaki en fakir köy okullarından birinde öğrencidir. Okulunun hâli içler acısıdır ama Ikal kendini yine de şanslı hisseder çünkü bu yoksul adada kıt kanaat geçinen işçi ailelerinin çocuklarını okula göndermeleri hiç de kolay değildir. Öğrencilerin ne okul üniformaları vardır ne de ayaklarına giyecekleri ayakkabıları; tuvaletleri, hatta başlarının üzerinde bir çatıları bile yoktur. Ama hayatlarını öğrencilerinin eğitimine adamış iki tane sıra dışı öğretmenleri vardır. Ve de onlar sayesinde hiçbir zaman tükenmeyen umutları…
Andrea Hirata, kendi hayatından yola çıkarak kaleme aldığı bu ilk otobiyografik romanıyla belki de hiç bilmediğimiz bir coğrafyayı tüm canlılığı ile resmedip bizi hiç tanımadığımız insanların bir daha unutamayacağımız hikâyeleriyle buluşturuyor. Kitap boyunca gencecik bir öğretmenin yozlaşmış maden görevlilerine kafa tutmasına tanıklık ediyor, Ikal’in tebeşir alırken sadece elini görüp gönlünü kaptırdığı ilk aşkıyla tanışıyor ve sınıfın çıplak ayaklı matematik dehası Lintang’ın bir yarışmada imtiyazlı zengin çocuklarını alt etmesiyle keyifleniyoruz.
