Karanlık kendine karşı olan her düşüncenin üstüne kara bulut gibi çöktü. Fikrini söyleme cesareti gösteren her kim varsa, yazar, tiyatrocu, edebiyatçı, sinemacı, şair, müzisyen, hepsi bir kara listenin isimleri haline geldi. Güle rengini veren toprağın değil, bülbülün kanıdır. Bu acı dönem bir gün elbet geçecek. Ancak yaşananları tarihe not düşmek gerek. Tuluhan Tekelioğlu Üvey Evlat kitabıyla, Devlet babanın öz evlatlarından ayırdığı sanatçıların hayatlarına bir pencere açıyor. Sanatçılar da karşılaştıkları baskıları ve zorlukları dürüstçe anlatıyor. “Kul kültürünü kıramadık. Her zaman bir padişah çıktı ve bize hükmetti.” Ahmet Ümit “Korkmuyorum! Nesinden korkacağım? Canımı mı alacaklar? Alsınlar...” Genco Erkal “Korku gün gelir korkutanı da korkutur.” Müjdat Gezen “En büyük dileğim ‘Yiğidim Aslanım’ bestemin söylenmeyeceği bir Türkiye görmek.” Zülfü Livaneli “Bu toplumun hastalığı Alzheimer. Nereden geldiğimizi bilmiyoruz. Bu yüzden nereye gideceğimizden de haberimiz yok.” Sunay Akın iz günlerin eseridir. Müyesser Yıldız
Tanıtım Metni
