“Yaşamımın iyi ya da kötü hiçbir anından vazgeçemem. Eksiğiyle, fazlasıyla beni ben yapan bunlardır. Hapishaneler, sürgünler, hücreler, sanatoryumlar, güzellikler, çirkinliklerle beni ben yapan şeyler. (...) Pek çok insan tanıdım. Çoğunu sevdim. Hapishanede bana taban tabana zıt kimseleri tanıdım, çok değerli yanlar taşıdıklarına tanık oldum. Siyasetin ne denli zor, amansız ve kaçınılmaz olduğunu anladım.”
Türkiye solunun bir döneminin önde gelen isimlerinden M. Halim Spatar’ın ölümünden sonra bilgisayarında bulunan ve daha önce hiçbir yerde yayımlanmamış anılarını içeren Bir Yanımız Hep Çocuk Kaldı, Spatar’ın çocukluk günlerinden yürüttüğü siyasal mücadeleye zengin bir tanıklık sunuyor. Spatar’ın doğup büyüdüğü İzmir’den Dünya Barış Festivali’ne, çıkarttığı dergilerden İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’ndeki öğrencilik yıllarına, Türkiye Komünist Partisi’ne yönelik 1951 Tevkifatı’ndan 1980 darbesi sonrasında Mamak Askerî Cezaevi’ndeki zorlu günlere uzanan anılar bir döneme ışık tutuyor.
Bir Yanımız Hep Çocuk Kaldı sadece bunlarla da sınırlı kalmıyor: Spatar’ın daha önce yayımlanmış kimi yazılarını ve yaptığı uzun bir söyleşiyi, arkadaşlarıyla ve karısıyla mektuplaşmalarından parçaları da yeniden bir araya getiriyor. Karısı Sabahat Spatar’la yapılan bir söyleşiyi ve kimi çalışma arkadaşlarının Spatar’la ilgili düşüncelerini de içeren kitap ömrü mücadeleyle geçmiş bir aydına saygı duruşu...
