Muşeğ Manukyan (Galşoyan), 1933'de Talin ilçesinin Katnağbyur köyünde, soykırımdan mucize eseri kurtulan Sasunlu bir ailenin oğlu olarak dünyaya geldi. Yiğitliği dillere destan namlı fedai Galşo Manuk yazar Galşoyan'ın büyükbabasıdır, bir başka fedai Petara İsro ise babasının amca oğludur. Yazar büyükbabasının anısına Galşoyan soyadını Manukyan'a tercih etti.
Galşoyan 1969-71 yılları arasında Moskova'daki Gorki Edebiyat Enstitisü'nde eğitim gördü. Garun edebiyat dergisine makaleler yazdı.
Edebi faaliyetlerine bir hayli geç başlayan yazarın ilk kapsamlı eseri Tzori Miro, Garun dergisinde dizi halinde basıldıktan sonra, kitap olarak 1968'de yayımlandı. Bunu 1969'da Turna kitabının yayımı izledi. Yazar 1972'de Yeşeren Taşlar ve Kavurgalık kitaplarını kaleme aldı, 1974'te İthafname adlı yapıtını yayınladı. Onun bu kitapçığı Rus, Litvanya, Bulgar, Belarus, Ukranya, Çek, Sırp ve Leh dillerinde yayımlandı, ayrıca Hindistan'da İngilizce olarak basıldı. Ölümünden sonra Maruta Dağı'nın Bulutları Batı Ermenicesine çevirildi. Eserlerinden bazıları beyazperdeye aktarıldı. Bunlar arasında yazarın "Hayfilm" stüdyosunda çekilen Kavurgalık romanını sayabiliriz. Beyazperdeye aktarılan bir başka yapıtı de Tzori Miro'dur. Aslında bu film dizi olarak tasarlanmış, dizinin senaryosu da şahsen yazar tarafından kaleme alınmıştı. Çekimler tamamlandığında en kapsamlı Ermeni dizisi olacaktı. Ancak yazarın beklenmedik ani ölümü tasarının hayata geçirilmesini engelleyince, dizi sadece iki bölümle sınırlı kaldı.
Yazar, hayata gözlerini yumduktan sonra da çeşitli ödüllere layık görüldü. Kavurgalık adlı yapıtı 1973'te yılın romanı seçildi, "Tato" ve "Çağrı" öykülerinden dolayı Muşeğ Galşoyan 1978'de Moskova'da yayınlanan Drujba Narodov dergisince yılın "en iyi hikâyecisi" seçildi.
12 Ekimi 1980'de avcılık yaparken kaza kurşunuyla ağır yaralandı, üç gün sonra hayata gözlerini yumdu. Ani ölümü okurlarını yasa boğdu. Ermenistan'da birçok okul, başkent Yerevan'da da bir sokak onun adını taşımaktadır
