BU BÖYLE YARIM KALMAYACAK.
Tuzak dediğin görünmez. Yokmuş gibi yapar ama her şeyden çok vardır. Yokmuş gibi yaptıkça daha da tuzaklaşır. Yokluğuna inandırdıkça, kendine çeker seni. Derin aldanışınla yüzleşmeye çağırır. Uykunun siy/ahıyla vurur gözlerini.
Yokmuş gibi yapar Allah. Her şeyin yanındadır ama hissettirmez yakınlığını. Her şeyi pürüzsüz bir akışın kucağında ağırlar. Sonsuz yumuşaklıkta avuçlar acıları, kederleri, hüzünleri, gamları, itirazları, sitemleri. Zulümlere ses çıkarmaz. Haksızlıklara aldırış etmiyormuş gibidir. Ama şimdilik. Bekler ki herkes kendi özünü ortaya çıkarsın. Bekler ki insan içinde sakladığı niyetini etten kemikten bir heykele dönüştürsün; nefes nefes yontsun kendini.
Belli ki “tuzakların en hayırlısı” O. Bu kadar çok varken bu kadar yokmuş gibi yapmak sadece O’nun işi. Yarına bırakır; yanına bırakmaz. Büyük ustalık. İnce işçilik.
ALLAH YARINA BIRAKIR YANINA BIRAKMAZ “en hayırlı tuzak”ı açığa çıkarma denemesi. Gizli sevdaların beslediği açık vedaların hüznüne eşlik eden bir psikoterapistin on yıllar içinde kıvamlanan mor mürekkebinin izdüşümü.
