Yirminci yüzyılın ikinci yarısından itibaren endüstriyel gelişmelerle birlikte tarımsal uygulamalar (pestisidler ve yapay gübreler), deterjan ve petrol kullanımı, hızlı nüfus artışı ve kentleşme, araç trafiğindeki artış, nükleer denemeler ve nükleer kazalar ile çevreye yayılan zehirli maddelerin miktarı da artmıştır. Çevreye yayılan zehirli maddeler insan ve hayvan sağlığı ile ekosistemi tehdit etmektedir. İnsan, hayvan ve çevre sağlığının bir bütün olarak ele alındığı “tek sağlık” konsepti gerek küresel bazda gerekse yerel ölçeklerde birçok ülkede ele alınmış ve bu konuda ciddi ilerlemeler kaydedilmiştir. Bu konseptte beşerî hekimler, veteriner hekimler ve ekosisteme ait diğer birimlerde (çevre, bitki, yaban hayatı vd.) görev alan profesyonellerin eşgüdüm içinde çalışması öngörülmektedir.
