Bir ülkenin coğrafi konumu, gelişmişlik düzeyi, insan hakları hukuku alanındaki standartları ile sınır geçiş, ülkeye kabul ve ülkede kalma gibi hususları düzenleyen yabancılar hukuku kuralları, yabancıların başka bir ülkeye seyahat ve göç etme arzusuna yön veren faktörlerin başlıcalarıdır.
Sınıraşan göçler, ülkelerin iç siyasetinden ulusal güvenlik politikalarına ve bölgesel ve devletlerarası ilişkilerine kadar pek çok alanda etkili olmaktadır. Günümüzde ‘düzenli' ve ‘düzensiz' olarak iki ana başlık altında ele alınan göç, kaynağını ulusal ve uluslararası müktesebatın oluşturduğu yabancılar hukuku kuralları çerçevesinde yönetilmektedir. Yabancılar hukuku, hukuken geçerli göçün sağladığı fırsatları çoğaltıcı, hukuken geçerli olmayan göçün doğuracağı risklere karşı önalıcı düzenlemeler içerme, göçmenlerin bulundukları ülkelerdeki insan hakları temelli talepleri ile ülkelerin hukuki, ekonomik, sosyal ve kültürel yapısına bağlı kapasiteleri arasındaki denge ve uyumu gözetmek durumundadır. Zira küresel sistemin ürünü olan düzensiz göç ile uluslararası koruma bulma amaçlı göçlerin her türlü maliyetinin, uluslararası iş birliği çerçevesinde adil paylaşımla yönetilmesinin önemi aşikardır.
Türkiye, coğrafi konumu ve sosyo-ekonomik gelişmişlik düzeyi nedeniyle her türden göç hareketleriyle karşılaşmaya devam etmektedir. Öte yandan dünyanın bazı bölgelerinde yaşanmakta olan doğa ve insan kaynaklı istikrarsızlık doğuran gelişmelerle ortaya çıkan göç etme arzusu da Türkiye'nin göç hareketleriyle daha sık karşılaşmasına neden olmaktadır.
Dokuzuncu baskısına ulaşan eserde; göçün belli başlı konuları yabancılar hukukunun temel prensipleri ışığında ele alınmakta, Türkiye'nin göç yönetiminde son on yılda attığı adımlar ve mevzuat alanında kilometre taşı olarak görülen köklü değişiklikler uygulamaya dönük açıklanmaktadır.
