Birini eleştirmeden önce, onun giydiği ayakkabı ve kıyafetleri giyin, yürüdüğü yollarda yürüyün ve onun takılıp düştüğü aynı taşlarda takılıp düşün. Onun aldığı yaraları alıp, onun gördüğü zalimlikleri görün. Gece olduğunda onun yastığına başınızı koyup sessizce ağlayın. Sonra sabah kalkıp hiç ağlamamış, hiç yaralanmamış, hiç yarım kalmamış, hiç çaresiz olmamış gibi günaydın deyin. Sonra onun gibi gülümseyip, onun gibi umursamıyormuş gibi yapmayı öğrenin. Sonra her düştüğünüzde yeniden başlamanın cesaretini öğrenin ondan. Sonra geçin aynanın karşısına, günahını aldığınız her insandan özür dileyin kendi gözünüzün içine baka baka. Vicdan teraziniz ne âlemde bilemem ama bozuk değilse dedikoduyu bırakın ve ne olursa olsun önce vicdanlı olun.
Taş Atana Çiçek At, İyi Kalpliler Kaybederken De Kazanır.
Gülümsemek, vicdan terazisi bozuklara karşı direnişimizdir. Gülümseyelim.
