İnsanın Karadenizlisi adlı şiirimin Türk Edebiyatı dergisinde yayınlandığı o günleri dün gibi hatırlıyorum. 1999 veya 2000 yılıydı sanırım., derginin sayfaları arasında şiirimi görünce sanki ayaklarımın yerden kesildiğini hissettim. Öyle büyük bir haz. Daha şiirin ne olduğunu, ne olmadığını bilmediğim günlerdi o günler.
Çok zaman geçti, çok sular aktı; kimi boşa aktı, kimi doluya bu değirmenden.Ve nihayet bu günlere geldik, kendimi gerçekten buldum dediğim bu günlere. İşte bu kitapta bir doğuşa, bir dirilişe tanıklık edeceksiniz.
Her önüne gelenin şair yaftasıyla karşımıza çıktığı bu devirde, ben şairliğim konusundaki kararı siz değerli şiir severlere ve zamana havale ediyorum. Lakin kim ne derse desin, çıktığım bu yol beni nereye götürürse götürsün, her adımımda artan bir azimle bu yolda yürümeye devam edeceğimin bilinmesini isterim.
Bir yağmurla başladı şairliğim
Meğer bu yağan benim kaderimmiş
Her şiir, yazdığım ve yazacağım
O gün damla damla üstüme inmiş
