Şiir hayatın ırmağıdır.Topraktan gelip toprağa gidecek insanoğluna eşlik eder durur bir hayat boyu.Bazen onu kelimelere bürünmüş bir halde görürüz, bazen bir çiçek suretinde gelir, bazen bir yağmur, bazen bir ahu bakış.Yaşamak şiirin ikiz kardeşidir. Her nefes bir şiire ilk mısra olacak kadar imgeseldir. Şiiri sadece şiir kitaplarında, edebiyat dergilerinde aramak ne kadar da büyük bir haksızlıktır şiire yapılan.Şiir iyiliğin, merhametin, şefkatin, erdemin, yeri geldiğinde isyanın, yeri geldiğinde kıyamın sesidir. Barbarlığa söylenebilecek en güzel kelimeleri şiir söyler. Vahşete en çok onun başı dik durur. Haksızlık varsa şiir hakkın bir elçisi gibi durur ve dikilir onun karşısına.Şiir özgürlük olduğu kadar özgürlüğün kalesidir de. Şiirin kelimeleri, imgeleri asla esaret kabul etmez, asla minnet etmez, asla köleleştirilemez.Şiir kalbin savaşçısıdır, kalbin adamıdır, kalbin dostudur.Bir şair şiirini yazarken yaşar. Bir şair için şiirden bir bahçedir bu dünya ve şiir kokuludur dünyada ne varsa.Eğer şiiri anlarsak, şiiri bilirsek kalbimizi anlamış oluruz, kendimizi de...İşte bu duyarlılığı kavramış sevgili Erdem Arslan‘ın satırlarını bu bilinç perspektifinden okursak muhakkak kendi payımıza düşen yansımaları da çok anlamlı ve çok kıymetli olacaktır.Erdem Arslan‘a şiir macerasında gittikçe güzelleşen bir arayış dilerken, siz güzel şiir okuyucularına da keyifli şiirler diliyorum.-Adem Özbay-Aralık 2011 - New York
