Yalnızlar Apartmanı’nda, yıllarca aşkın ve mutluluğun peşinde bir hayatın nasıl savrulduğunu; bir oğulun babasının ölümüyle paramparça olan hayatına dair annesine yaktığı ağıtı; bir kadının gidişinin felsefesini; bir okurun bir yazarla nasıl bütüne kavuştuğunu okuyacaksınız…
İnsanlara yıllarca hoyratça bağlandım. Gelişi güzel olan her insana, gelişigüzel, yanlış bağlarla bağlandım.
Zaman birer birer kopardıkça onları, perdelerimi her gün daha erkenden çekmeye başladım dünyaya. Daha az insana, daha çok yazıya, yanlış bağlandıkça, bağlantısızlığa bağlandım. Yazmak, anlamanın en iyi yoluydu. Anladım.
