Yapayalnız gerçekleşen en gerçek edimi yaşamın; doğum ve ölüm. Bu ikisi arasında ne çok eşlikçi girer yaşamımıza, ne çok serüven yaşanır. Kim bilebilir saklı yürek yaralarını, çözülmemiş bulmacaları, ikircikleri… Tersinden söylersek onca kalabalığına karşın tek başınadır insan; ipi göğüslerken de yenilirken de. Yine de vazgeçmez sonsuzluğa ulaşmak umudundan… Bir ağacın köklerinde saklı olsa da esirgemez merhabasını kimseden;
“belki yine bir gün
bir yalnızlık ağacı gibi açıp aydınlıklara
kök salacağım kentlerin alanlarına
ey insanlar diyeceğim
ey insanlar merhaba”
Ozan yalın, içten, duru bir dille yazdığı şiirleri ve ilk kitabı “Yalnızlık Ağacı”yla okurlarını selamlıyor.
