Yaşam; ne kadar “plan” yapılırsa yapılsın ne kadar “önlem” alınırsa alınsın her türlü gelişmeye açıktır. Çünkü Dünya’da, içinde bulunduğumuz evrende ve diğer evrenlerde sadece 1 (bir) canlı yok. Bundan dolayı bazı anlar zor ya da içinden çıkılamaz olabilir. Bu durumdan etkilenen kişi kendi olanakları ile çıkamıyorsa bir yerlerden yardım bekler. Alınan yardım gerçekten kişiyi o zor durumdan çok kısa da olsa belirli bir süre çıkarıyorsa, bu kişi bu süreci belleğinde daima “taze” tutmalıdır. Yardımda bulunan kişi bazında bakıldığında, yaptığı iyiliğin karşılığını bekleme ya da beklememe o kişi ile ilgili bir durumdur. İnsani değerler açısından bakıldığında “beklememe” daha uygundur. (Karşılıksız anlamında.) Ancak, daha sonraki süreçte “iyiliğin” karşılığını “olumsuz” anlamda bir geri bildirimle alıyorsa bu durumda yardımı alan kişinin “insani” değerlerini sorgulamak gerekir. Her 2 (iki) durumun oluşmasında birçok etken ve etmen vardır. Bunların en başında da, eğitim ve öğretim ile bunları yaşamda olumlu anlamda kullanma oranı gelir. (Eğer bunun dışındakilerin en azından ilgili 2 (iki) kişi arasında eşit ya da çok yakın olduğunu düşündüğümüzde.) Bu durum şu tümce ile de belirtilebilir: “İyilik et denize at, balık bilmezse halik bilir.”
15 Aralık 2020 – Salı, 08:25
Öğr. Gör. (Bilgisayar Yük. Müh.) Metin Şahin
