“Dünyayla savaşıyor, yeniyor, hakkından geliyordu da Kadın…
Onun gidişiyle öyle bir eksilmiş, bölünmüş, parçalanmıştı ki ne yaparsa yapsın bir araya getiremiyordu kendisini.
Bir bıçak tarafından tek vuruşta ikiye ayrılarak acılar içinde sonsuzluğa mahkûm edilmiş bir elma gibi ‘yarısızlık hükmü’ giydirmişti Adama; Kadının gidişi.
-Ah be Kadın! dedi, duymadan söylediğini. Karanlıkta yarısız bıraktın beni!”
Timur Sönmez; yaşamın getirdiği her türlü güçlükle inatla mücadele etmekten çekinmeyen ve verdiği mücadeleler sonrasında bu güçlüklerin üstesinden gelmesini bilen Adam”ın onca zorlu olay karşısında galip gelmesine rağmen kaybettiği aşkı karşısında yenik düşmesini ve onun gidişiyle arkasından çaresizce bakakaldığı Kadın’ın giderken ruhunda yaktığı ateşin varlığıyla birlikte yaşadığı yalnızlığını anlatıyor.
