Fatih’te kederli ezgiler taşıyor rüzgâr; 160 yıllık bir öykünün, içinde ayrılık olan bir öykünün silinmez anılarıyla... İçinde aidiyetimizin, kimliğimizin, benliğimizin bir nakış gibi dokunduğu, şefkatle saran güvenli kollarında çocukluğumuzu yaşadığımız, acılarımızı, sevinçlerimizi ve bizi en iyi tanımlayan sonsuz kardeşliği tattığımız “Tarihî Bina”mız şimdi sensiz, şimdi bir kere daha yetimiz... Bu öykü hiç bitmeyecek, hep yeniden başlayacak. Bizi eğiten, bizi insan kılan kardeşliğimize ve ondan aldığımız güce selam olsun...
