“Sil ağzının kenarını, yine gülüşünden cennet akıyor…”
Şairin dizesi bana seni anlatıyor.
Hepimizin cennet gülüşlü kahramanıydın…
19 yaşındaydın kansere yakalandın…
İki yıl olağanüstü bir mücadele verdin…
Şaşkınlıkla, hayretle, saygıyla izledik seni.
Daha önce hiç senin gibi birini tanımamıştık.
Büyülendik.
Çok ama çok sevdik.
Galiba görevliydin sen, geldin, hepimize bir şeyler öğrettin ve gittin.
Cesur kızım, canım Neslim.
Senin sayende, hepimizin kanserle mücadele algısı değişti.
Benim kahramanım oldun cennet gülüşlü kız. Seni unutmak mümkün değil. Günlüklerin çok iyi geldi bana, sanki seninle sohbet ediyormuşum gibi. Bir gün tekrar buluşuncaya kadar, hoşça kal…
Ayşe Arman
