"Orta yaşlıydım, orta sınıftım, orta yolcuydum, orta direktim, orta kademe yöneticiydim, orta boyluydum, orta kiloluydum, orta halli bir ailenin ortanca çocuğuydum, ortada kalmıştım, ortalarda dolanıyordum, orta katta oturuyordum, otoyolda orta şeritten gidiyordum, orta şekerli kahve seviyordum, gol atmaktan değil orta yapmaktan hoşlanıyordum. Ortada sandıktım, ortada sıçandım. Ortaydım, ortalamaydım, vasattım, sıradandım, herhangi biriydim, aleladeydim, normaldim, ne sıcak ne soğuk, ılığın tekiydim. Gazetelerin pazar ilavelerindeki psikolojik testlerde hep ‘normal tip’ insan çıkıyordum." Yeni Bir Hayat İçin her açıdan sıradan ve ortalama bir hayat süren Selim Özben’in yeni bir hayat kurma ‘maceralarını’ anlatıyor. Günümüz insanının doğaya, sanata, insan ilişkilerine ve toplumsal olaylara yönelik tüketici ve yüzeysel yaklaşımını sorgulayan Yeni Bir Hayat İçin sululuğa kaçmayan mizahi bir anlatıma sahip. Mizahın eleştirel gücüne, gülmenin ciddiyetine inanan bir oyun.
