“Körleşen ruhum, rahatının ve muvazanesinin bozulmasından korkuyordu.”
Yeni Dünya’da Sabahattin Ali’nin diğer hikâyelerindeki gibi aşkı, imkânsızlığı, çaresizliği daha fazla işlediğini görürüz. Hastalıkla, kavuşamamakla ve güçsüzlükle çevrelenmiş sıradan insanların dramını en yalın kelimelerle işleyen usta hikâyeci, bazen her şeyi değiştirebilecek kudretteyken hiçbir şey yapamayan insanları karşımıza çıkarır. Bazen kolay görünen ama fark edilmeyen bir el tarafından engellenen durumlarda hikâyelerin kahramanları kaderlerine razı gelmek zorunda kalır. Olaylardan ziyade işlenen durumların öne çıktığı Sabahattin Ali hikâyeleri en derinimizde sakladığımız duygulara dahi dokunabilecek ustalıkta kaleme alınmıştır.
“Dört elle sarıldığımız birçok kıymetlerin; uğrunda, sahici bir insan gibi kalbimiz ve kafamızla yaşamayı feda ettiğimiz binlerce sözde mühim şeylerin ne kadar kolay fırlatılıp atılabileceğini bana öğreten Yusuf! Benden sana selam olsun...”
