“Her insanın binlerce yaşanan, yaşanmakta olan, yaşanacak öyküleri var. Ben, kendiminkilere yetişemiyorum. Gecelerim bana yetmiyor. Küçük öykülerimi biriktiriyor yeniden kuruyor ve yaşıyorum. Şu an anlattığım kendime ait küçük parça öykülerden oluşuyor.
Bunların toplamı beni bütünlüyor. Düşünmekten yorulan, sonra karamsarlıklardan gün ışığına çıkan Karakız Fatma oluyorum. Zaman zaman kekremsi bir tat verse de, bir araya getirildiğimde benim hüznümle birlikte yitik olan yaşamımın öyküsünü anlatmış olduğumu düşünüyorum.
Beni anlatmanın güçlüğünü yaşamıyor değilim. Yolumu kesen çok şey var. Bazılarını geçiyorum, bazılarının mahremiyetini dışa vurmamak için çabalıyorum. Hüznüm ve umutsuzluğum ağır basmasın diye olanları içimde tutuyorum.
Dışa yansıyan kırıntılarımdan oluşuyor bütün bunlar. İçimde o kadar çok ben var ki, hangisini anlatacağımı bilemiyorum. Hangi yürek cesaretle kendini bir bütün olarak ortaya koyabilir ki.”
