Her zaman büyük idealleri olmuştu Rüzgar’ın. Kimine ulaşmıştı, kimi için hala uğraşıyordu, kimine ise asla yaklaşamayacaktı. Sevgiyi de yakalayamayacağını sanarak büyümüştü Rüzgar. Oysa hayatında hissettiği tek şey aşkın verebileceği mutluluktu.
Gerçi bu zamana kadar pek de uğraşmamıştı bir aşkı inşa etmek için, ama bu kez aynı hataları yapmak istemiyordu. Bir daha dönüp de gitmek istemiyordu.
Bu yüzden sıkı sıkı kapattığı kapıları tekrar açması gerekiyordu. Açacak ve girdikten sonra tekrar sıkı sıkı kapatacaktı kapıları ve bir daha gitmeyecekti.
Papatya’dan bir daha gitmeyecekti.
Aşktan bir daha gitmeyecekti.
