Bir pazarda gezmek gibi bu hayat. Tezgâhlarda arıyorsun ne aradığını bilmeden. Birisi acı satıyor almak isteyene, birisi mutluluk. Az ilerde “Kahır ve keder var!” diye bağırıyor bir satıcı. Yaşlı bir teyze önündeki tezgâhta yaşadığı tecrübeyi satmaya çalışıyor. İlerideki satıcı “Taze duygular var abla,” diye sesleniyor. Oradan bir satıcı, önündeki kalabalığa “Birikmiş aşkların en güzelleri var!” diye tezgâhın üstüne çıkmış bağırıyor.
Hepsinin yüzleri ne sattığını belli ediyor.
Biraz daha gezerken, kıyıda köşede sessiz duran adama “Sen ne satıyordun?” diye sorulduğunda “Ben hayatın boşluğunu satıyorum,” diyor.
Hepimiz bu hayatta istediğimizi, pazardan alır gibi alıyoruz. Yaşamak istediğimiz pazarda satılık, sadece bedelini verip almamız yetiyor.
