Karanlık bir sabahın kurbanı olmuştu onlar. Hiç beklenmeyen bir ölümle hüzün kapılarını çalmıştı. O sabahtan sonra Zümra, içini buz kestiren zemheri cehenneminin ortasında bulurken kendini; Korkmaz, çeliğe sarmıştı yüreğini... İkisinin ailesi de darmadağın olmuşken Zümra Korkmaz'ın şefkatli sıcaklığıyla yüreğinin buzlarına veda edecek, Korkmaz Zümra'nın masum sevgisiyle kurtulacaktı yüreğini sarmalayan çelik katmanından... Yan yana, nefes nefese, ten tene attıkları adımların onları aynı geçmişte buluşturacağını bilmeden daha sıkı tutacaklardı birbirlerinin ellerini. Fakat ortaya çıkan sırlar ile karşılarına dikilen kanlı mazi, onları bir anda işlemedikleri bir günahın tarafları ilan edecekti… Peki, Zümra ile Korkmaz amansız aşklarına ailelerinin kara geçmişleri karabasan gibi çöreklenmişken yüreklerindeki sayısız acıyla mutluluğa gülümseyebilecekler miydi?
