“Çağdaş yaşamın derinliklerinde gerçekleri söyleyenler için gerçeğin hazırladığı mezarlar ne kadar derin olsa da, onların fısıltıları bir gün mutlaka kulaklara değer geçer. İllüzyon, sanrı, yenidünyada tek hâkim güç olmuşsa karanlıkta doğruların perçinlenmiş ayak sesleri duyulur. Şehrin en cafcaflı caddesinde gece vakti yürürken, caddenin yan sokaklarından beynine üşüşen doğrular. O sokağa bir kere girmiş ve geri çıkmışsa bir daha geri döner mi insan? Bir vakit, sokağın içinden gelen sesler seni sarsa da gidemezsin. Gidemezsin, sadece sokağın başında durur, doğruların sesini izlersin. İzlemekten öteye geçmediğin için sesler bir süre sonra monotonlaşıp canını sıkmaya başlar. İçinde olmadığın sokağın sana artık ne faydası olabilir?
O an bir kere daha acı gerçek yüzünde patlar, tek başınasındır. Tıpkı uzayda kaybolmuş baban gibi sonsuzlukla mücadele eden birisindir.”
